Ég hef ákveðið að nota Bloggið sem einskonar skráningu á þeim "andlegu" upplifunum sem koma inn hjá mér. Annars er hættan sú að ég gleymi því og blogg ágætis skráningar aðferð útaf fyrir sig. Ég geri mér líka grein fyrir að það eru örugglega einhverjir aðrir sem hafa svipaða reynnslu að baki og ég. Og vona ég að fólk meigi fá þessa "já alveg eins og ég" tilfinningu.

Mér var sagt fyrir ekki svo löngu síðan af Guðbjörgu Guðjóns Miðil að það væri unnið með mann í svefni. Þar aðsegja að leiðbeinendur sem vinna með okkur, þá þroska okkar eða hvað sem við finnum þörf til að vinna með.

Ég tók eftir því á tímabili að ég var farin að vakna alltaf á sama tíma bara til að kíkja á símann og sofna aftur. Klukkan 5 að morgni. Ég nefndi þetta eitthvað við guðbjörgu og hún sagði mér jú.. það væri verið að skila manni alltaf á sama tíma.. Skila manni hvaðan og þá hvert spyr ég í huganum?

Inn í líkaman.. ?

svo er það nú að ég vakna á mánudagsmorgun og finnst ég bara vera að horfa yfir vestfirðina úr rúminu og fer jú á salerni .. er milli svefn og vöku með lokuð augun.. og augunum á mér fljóta ákveðin Tákn sem mynda einskonar útskorinn vegg veit ekki hvernig öðruvísi ég á að lýsa þeim.. og á bakvið þennan útskorna vegg er þessi ofboðslega birta.. sem nánast skapar ofbirtu.. og mér fannst eins og þetta væru einhver tákn sem ég væri að læra eða ég hefði vaknað í miðri kennslustund og var eiginlega spennt að hella mér bara aftur í svefninn til að halda áfram.

Hef ekki upplifað svona áður og gaman væri ef einhver hefði svipaða reynnslu.